Rozdział 22 Kocham cię tak bardzo, że aż wcale

Oczami Isabelle

Śmiejąc się zauważyłam tatuaż u Beth.

- Ej misiek co to? - spytałam.

- No tatuaż. - powiedziała i uśmiechnęła się. - Ty też masz. - dodała.

Uh.. no i się wydało. Zrobiłam poker face i wyszłam z jej pokoju. Zeszłam ostrożnie i poszłam do kuchni. W domu oprócz nas nikogo nie było.

- Party hard ! - wydarłam się.

Po chwili dziewczyny razem ze mną stały w kuchni.

- No to tak Beth muzyka na full, Lex jedzenie, a ja lecę po coś do picia. - powiedziałam.

Wychodząc z domu usłyszałam moją ulubioną piosenkę My Chemical Romance - Teenagers. Zadowolona zaczęłam sobie nucić. Po kilku minutach byłam już w centrum handlowym i kupiłam kilka rzeczy na imprezę. Wracając wpadłam na kogoś.

- Uh... przepraszam. - powiedziałam i wyszczerzyłam się.

- Nic się nie stało. Jestem Gabriel, a ty? - spytał chłopak.

Wow - pomyślałam. Nie dość, że jest nieziemsko przystojny to ma jeszcze idealny głos.

- Isabelle. - powiedziałam. - Wpadniesz na imprezę? - spytałam.

- Jasne. - odpowiedział.

Razem z chłopakiem weszłam do domku.

- Beth, Lex! - wrzasnęłam.

Dziewczyny przybiegły i zaczęły gadać jak najęte.

- Cisza! - krzyknęłam, a obie zamilkły.

- To jest Gabriel, Gabriel to Elizabeth i moja siostra Alex. - powiedziałam.

Chłopak podszedł do nich i przywitał się. Weszliśmy dalej i zaczęliśmy się bawić aż do momentu gdy do domu wpadła ta hołota zwana One Direction.

- No nie. - westchnęłam i wtuliłam się w chłopaka.

- Dziewczynki dobrze, że jesteście. - powiedział Paul wyłączając muzykę. - Nie gniewam się już na was i mam małą prośbę. Jutro każda pójdzie z domniemanym ukochanym na randkę. - dodał.

Zła zmroziłam go wzrokiem, a Gabriel się odezwał:

- Wiecie co to ja może już pójdę. Zobaczymy się później. 

Chłopak cmoknął mnie w polik i wyszedł.

- Paul ty to wszystko potrafisz zepsuć! - wrzasnęłam i wybiegłam z domu trzaskając drzwiami.